Դէպի Արդար Խաղաղութիւն. ՄԱԿի Ապահովական Խորհուրդի թիւ 1325 Բանացեւ, Խաղաղութիւն, Ուսումնասիրութիւն

Դէպի Արդար

Խաղաղութիւն. ՄԱԿի Ապահովական Խորհուրդի թիւ 1325 Բանացեւ, Խաղաղութիւն, Ուսումնասիրութիւն

Զրուցակիցներ`

Դեսպան Անուարուլ Գ. Չաուտրի, ՄԱԿի նախկին փոխ-քարտուղար եւ ներկայացուցիչ, «High Representative»ՄԱԿի Ապահովական Խորհուրդի Նախագահ, Մարտ 2000 եւ Յունիս 2001 Ժան Մարի

Ֆրիծ, Փրօֆէսօր, Չինչինաթիի Համալսարան

Եւա-Մարիա Լիմէց, Էսթոնիոյ Արտաքին Գործոց Նախարարութեան Ապահովութեան Բաժամունքի Համաշխարհային Հաստատութիւններու բաժնի տնօրէնուհի.

Ռոզմարի Պարպըրէթ, օգնական փրօֆեսօր, Համաշխարհային Ոճիռ եւ Արդարութիւն, Ճոն Ճէյ Գոլէճ

Ուրբաթ Մարտ 2, 2012ին տեղի ունեցաւ հետաքրքրական կլոր սեղան – բանավեճ մը “Դէպի Արդար Խաղաղութիւն. ՄԱԿ-ի Ապահովական Խորհուրդի թիւ 1325 Բանացեւ, Խաղաղութիւն, Ուսումնասիրութիւն” խորագրով: Բանավեճը մեկնաբանեց ՄԱԿ-ի Ապահովական Խորհուրդի թիւ 1325Բանացեւի ծնունդը, ինչպէս նաեւ անոր կարեւորութիւնը` ազգային գործունէութեան ծրագիրներու ծիրէն ներս ներգրաւուելու պարագային:

Բանավեճի սկիզբը խօսք առաւ Պանկլատէշի դեսպան` Պարոն Չաուտրի որ, ներկայացուց պատմական եղելութիւնները որոնց հետեւանքով որդեգրուեցաւ ՄԱԿի Ապահովութեան Խորհուրդի Բանացեւը: Ըստ Պարոն Դեսպանին, ազգային գործունէութեան ծրագիրներ պէտք է ընդունուին, որպէսզի անոնց հիման վրայ սկիզբ առնէ երկրի իշխանութեան հաշուետուութիւնը, որմէ ետք, քաղաքացիական ընկերութիւնը կը կարենայ իրագործել այդ ծրագիրները: Վերջացնելով իր խօսքը, դեսպան Չաուտրի ընդգծեց թէ ազգային գործնունէութեան ծրագիրը լաւագոյն միջոցն է:

Յաջորդաբար, խօսք առաւ Փրօֆէսօր Ֆրից ներկաներուն հետ բաժնելով իր վերջին աշխատանքի արդիւնքները` ազգային գործունէութեան ծրագիրներու վերաբերեալ: Ներկայացնելով “Կանայք,Խաղաղութիւն, Ապահովութիւն, եւ Ազգային Ծրագիրներ” վերնագրով աշխատանքը, Փրօֆ.Ֆրից առաջարկներ ներկայացուց անոնց համար որոնք կ’աշխատին զարգացնելու կամ վերատեսութեան ենթարկելու ՄԱԿի Ապահովական Խորհուրդի թիւ 1325, 1820, 1888, եւ 1889 Բանացեւերը:

Ապա, Տիկին Լիմէց ներկաներուն հետ բաժնեց Էսթոնիոյ Արտաքին Գործոց Նախարարութեան փորձառութիւնները ինչ կը վերաբերի ազգային ծրագիրներու քրեական արդարադատուքեան

զարգացման գործընթացին: Լիմէց խօսեցաւ այս գործընթացի դժուարութիւններուն մասին, յայտնելով թէ, ըստ իրեն, այս ծրագիրը գերազանց չէ եւ ան կը ցանկայ տեսնել յառաջիկայ զարգացումներ այս ծիրէն ներս:

Moving Toward a Just Peace: UNSCR 1325, Inclusive Peacebuilding, Relevant Research On Friday, 2nd March 2012

Panel Members:

Ambassador Anwarul K. Chowdhury, Former Under-Secretary-General and High Representative of the UN, President of the UN Security Council, March 2000 & June 2001Jan Marie Fritz, Professor, University of Cincinnati

Eva-Maria Liimets, Directtor of the Division of International Organizations, Security Policy Department, Ministry of Foreign Affairs, Estonia.

Rosemary Barberet, Associate Professor and Director, Master of Arts Degree Program in International Crime and Justice, John Jay College of Criminal Justice, CUNY

An interesting session, entitled, "Moving Toward a Just Peace: UNSCR 1325, Inclusive Peacebuilding, Relevant Research" provided an analysis of how the UNSCR 1325 first began and why it is important to be adopted into national action plans. The session began with remarks from Ambassador Chowdhury who provided a timeline of the events leading up to the adoption of the Security Council Resolution. According to Ambassador Chowdhury, national action plans have to be approved in order to "...start the process of accountability, then civil society can respond to fulfillment or implementation of the plan." In his concluding remarks, Ambassador Chowdhury noted, "National action plan is the best tool." The next presenter, Professor Fritz, shared some of her recent work on national action plans. She provided the attendees her latest works including "Women, Peace, Security, and the National Action Plans" where she lists suggestions for those developing or revising plans to address the relevant points from UN Security Council Resolutions 1325, 1820, 1888, and 1889. Following her presentation, Ms. Liimets provided the experiences from the Estonian Ministry of Foreign Affairs as they are currently in the process of developing their national action plan. She shared with us some of the challenges of this process and claims that this plan is not excellent in her opinion and looks forward to continued progress on these developments.